سختی فولاد گرمکار

فولاد های گرمکار را بر اساس  عناصر بکار رفته در آنها به سه دسته تقسیم می شوند

فولادهای کروم دار

فولادهای گرمکار کروم دار خود به دو دسته فولاد تنگستن دار و مولیبدن دار تقسیم می شوند. فولادهای مولیبدن دار ، شامل سه فولاد گرمکار ۱.۲۳۴۴، ۱.۲۷۶۷ و ۱.۲۷۱۴ و فولادهای تنگستن دار به سه فولاد ۱.۲۵۴۲، ۱.۲۵۶۷ و ۱.۲۵۸۱ تقسیم می شوند. یکی از ویژگی‌ های بسیار خاص این نوع فولاد کروم بالا به همراه کربن کم است که سختی عمقی را تضمین می کند و در برابر افزایش دائم دما حتی تا میزان ۵۴۰ درجه سانتیگراد نیز مقاومت دارد. همچنین می توان انواع ابزارآلات سخت و هدایت‌ کننده گرما با استحکام کششی در حد ۵ مگاپاسکال را با آن ‌ها تولید کرد.

فولادهای مولیبدن دار

عناصر آلیاژی اصلی در این گروه مولیبدن، کروم و وانادیم همراه با تنگستن و مقادیر متفاوت کربن هستند. مانند فولادهای تندبر، گریدهای مولیبدنی فولادهای گرم کار تقریباً خواص و کاربردهای مشابه ای با نوع تنگستن دارند. مولیبدن ریزدانه سازی فولاد را بهبود و موجب افزایش مقاومت حرارتی در فولاد می شود. افزودن این عنصر سختی و استحکام را در دمای بالا افزایش می دهد. همچنین از قابلیت جوشکاری، مقاومت تسلیم، مقاومت نهایی و مقاومت به شوک الکتریکی برخوردار است. مزیت اصلی این فولادها در مقایسه با گروه تنگستن این است که مقاومت بیشتری در برابر حرارت از خود نشان می دهد. مانند تمام فولادهای مولیبدن بالا، مراقبت بیشتر در عملیات حرارتی برای جلوگیری از کربن زدایی ضروری است.

فولادهای تنگستن دار

این نوع از فولاد با افزودن مقادیر تنگستن تشکیل شده و عناصر آلیاژی اصلی این فولادها کربن و کروم و در موارد خاص وانادیم می باشد که این عنصر باعث سختی پذیری، مقاومت گرمایی و افزایش مقاومت به سایش در فولاد می شود. محتوای آلیاژی این فولادها در مقایسه با فولادهای کرومی مقاومت در برابر نرم شدن در دمای بالا را افزایش می دهد، اما آن ها را شکننده تر می کند. آلیاژهای تنگستن در بسیاری از صنایع از جمله صنایع هوافضا، خودرو و محافظ تابش مورد استفاده قرار می گیرند و کاربرد دارند. می توان گفت مقدار سختکاری طبیعی فولادهای این گروه تقریبا بین ۴۵۰ – ۶۰۰ برینل می باشد. در فولادهای ابزار گرمکار این گروه، تنظیم تنگستن و وانادیوم نیز ضروری است، زیرا این دو با نگه داشتن کربن بیش از حد در کاربیدهای پیچیده، سختی پذیری را کاهش می دهند و در نتیجه اجازه می دهند کربن کافی در زمینه آستنیت وجود نداشته باشد. بنابراین ترکیب تنظیم شده بهترین ترکیب سختی و سختی قرمز را با درجه قابل توجهی از چقرمگی و مقاومت در برابر شوک حرارتی نشان می دهند.