یکی از مشکلاتی که در محصولات فولادی و روند تولید آن‌ها رخ می‌دهد، حضور عناصر مضر در فولاد آلیاژی است. برای آن‌که این عناصر در محدوده مجاز باقی بمانند و از حد مطلوب فراتر نروند، نیاز است این عناصر مضر شناسایی و تأثیرات آن‌ها در فولاد بررسی شوند. از جمله عناصر مضر برای فولاد می‌توان به مس، نیکل، آرسنیک، سرب، قلع، آنتیموان، مولیبدن، کروم و … اشاره کرد.
این عناصر ناخواسته وارد فولاد شده و برای حذف آن‌ها باید چندین مرحله از فرآیندهای متالورژیکی را طی کرد. برخی از این عناصر می‌توانند بر شرایط و عملکرد فرآیندهایی نظیر آنیل کردن تأثیرگذار باشند و بر تمامی خواص مکانیکی فولاد اثر بگذارند.
گاز هیدروژن به‌عنوان یک عنصر مضر در فولاد شناخته می‌شود و می‌تواند اثرات زیانباری به همراه داشته باشد. هیدروژن در فولاد مذاب قابل حل است و در فاز آستنیت نیز تا حدی حل می‌شود، اما در فاز فریت حل‌پذیری کمی دارد و به صورت هیدروژن اتمی از آن خارج می‌شود. اگر هیدروژن در ورق‌های ضخیم، چکش‌کاری سنگین، یا خطوط آهن محبوس شود، بر روی سطح توده‌های سولفید و منگنز تجمع می‌کند.
هنگامی‌که این تجمعات گاز هیدروژن بر روی سطوح جابه‌جا می‌شوند، امکان تشکیل مولکول هیدروژن (H2) وجود دارد که فشاری ایجاد می‌کند که برای شکل‌گیری ترک‌های داخلی کافی است و می‌تواند باعث معیوب شدن قطعات شود.
برخی از تاثیرات احتمالی عناصر مضر به شرح زیر هستند:
شرایط عملکردی:
تأثیر بر سطح ظاهری محصولات:
شکنندگی مرزدانه‌ها:
پدیده جدایش فصل مشترک رسوب:
تأثیر بر خواص مکانیکی:
پوشش‌دهی:
تأثیر بر جوش‌پذیری:
عناصر مضر از ناخالصی‌های موجود در زغال‌سنگ، قراضه‌ها و مواد گدازنده به فولاد وارد می‌شوند. قراضه آهن یکی از منابع اصلی ورود این عناصر به فولاد محسوب می‌شود. محدوده مجاز برای حضور این عناصر مضر بستگی به کاربرد محصول فولادی دارد.
امروزه اکثر فولادهایی که مورد استفاده قرار می‌گیرند از نوع فولادهای کم کربن یا کم آلیاژ و انواع فولادهای تحت عملیات کششی شدید (Extra Deep Drawing) هستند. خواص این فولادها نسبت به مقدار عناصر زائد و فرآوری ترمومکانیکی بسیار حساس است. یکی از اساسی‌ترین مشکل‌هایی که در فرآیند بازیابی فولاد وجود دارد، کنترل مراحل ناخواسته عناصر موجود یا عناصر زائد از نظر تضمین خالص بودن فولاد در کنار کارایی آن است.
اگرچه تاثیرات عناصر زائد بر روی خواص فولاد ممکن است به‌طور کلی ناچیز به نظر برسد اما برخی اوقات حتی تغییرات جزئی در برخی خواص می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی احتمال معیوب بودن قطعه را افزایش دهد.
از جمله مکانیزم‌های تقویت فولاد شامل: تقویت محلول جامد، ریزدانه کردن، رسوب‌دهی، مقدار پرلیت، از بین بردن جابه‌جایی‌ها با فرآیند کار سرد و در نهایت استحاله‌های بینیتی و مارتنزیتی هستند. اثرعناصر زائد بر روی خواص کششی فولاد به واسطه تقویت محلول جامد است. وجود عناصر زائد در غلظت کم سبب افزایش استحکام کششی و تسلیم می‌شود.
تأثیر عناصر مضر در فولاد و نقش فولاد حامیران در بهبود کیفیت
وجود عناصر مضر در فولاد می‌تواند تأثیرات منفی قابل توجهی بر خواص مکانیکی و فیزیکی فولاد داشته باشد. عواملی نظیر گوگرد، فسفر، اکسیژن و نیتروژن به‌عنوان ناخالصی‌هایی که در فرآیند تولید فولاد وارد می‌شوند، می‌توانند باعث کاهش استحکام، انعطاف‌پذیری و قابلیت جوشکاری شوند. بنابراین، کیفیت مواد اولیه و فرآیندهای تولید اهمیت زیادی دارد تا از ورود این عناصر مضر جلوگیری شود.
فولاد حامیران به‌عنوان یکی از تأمین‌کنندگان معتبر صنعت فولاد، با ارائه محصولات با کیفیت و رعایت استانداردهای بین‌المللی، تلاش دارد تا کمترین میزان عناصر مضر را در تولیدات خود داشته باشد. با انتخاب محصولات فولاد حامیران، میتوانید اطمینان داشته باشید که از بهترین و مرغوب‌ترین مواد اولیه استفاده می‌کنید که نه تنها خواص مکانیکی را بهبود می‌بخشد، بلکه به افزایش عمر مفید تجهیزات و سازه‌ها نیز کمک می‌کند. برای اطلاعات بیشتر در مورد محصولات و قیمت‌ها، به وب‌سایت فولاد حامیران مراجعه کنید.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
نام*
ایمیل*
وب‌سایت
ذخیره نام، ایمیل و وب‌سایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
Δ
صفحه نخست
محصولات
تلگرام
اینستاگرام
