به گزارش روابط عمومی شرکت فولاد حامیران و به نقل ازS&P گلوبال، با توجه به شرایط سیاسی حاکم بر افغانستان و همچنین مشکلات لجستیکی پیش‌آمده صادرات فولاد از ایران به افغانستان متوقف شد. این وضعیت طبیعتا تا مشخص شدن روابط سیاسی و اقتصادی میان دو کشور ادامه خواهد داشت.
کیوان جعفری طهرانی، کارشناس حوزه فولاد طی گفت و گویی با خبرگزاری ایلنا، در رابطه با متوقف شدن صادرات فولاد از ایران به افغانستان اظهار کرد: مقدار بهره‌وری از فولاد در افغانستان بسیار کم بوده و به طور سالیانه حدود 1 تا 1.5 تن است. میزان صادرات فولاد ایران به این کشور در بعضی مواقع تا 500 هزار تن در سال هم رسیده است. مجوزی توسط افغانستان برای تاسیس کارخانه فولاد در دو فاز با ظرفیت 2/6 میلیون تن اعطا شد، در زمان تاسیس ظرفیتی که برای هر فاز از این کارخانه مقرر شده معادل ظرفیت1/3 میلیون تن بود. این مجوز طی پروژه معدن حاجیگک در نزدیکی شهر کابل که کنسرسیون هندی-افغانی در سال 2012 مسئول استخراج از این معدن بود، صادر شد. درنظر گرفته شده بود در کنار این کارخانه یک نیروگاه برق نیز تاسیس شود.
وی در ادامه گفت: 2/6 میلیون تن فولادی که قرار بود توسط این کارخانه تولید شود، مازاد بر نیاز کشور افغانستان بود. هدف این کشور از این میزان تولید، صادرات فولاد به همسایه‌های شمالی خود بود که محقق نشد و افغاستان همچنان به عنوان کشوری که واردات فولاد دارد، باقی ماند. عمده محصولات فولادی که توسط ایران به افغانستان صادر می‌شد مفتول فولادی و فولاد ساختمانی بود.
جعفری طهرانی افزود: در خرداد ماه سال جاری طی اخبار منتشر شده اعلام شد که میان شرکت ذوب آهن اصفهان و افغانستان قراردادی به مبلغ 3/4 میلیارد دلار جهت صادرات خطوط ریلی به این کشور امضا شد. با توجه به وضعیت حاکم بر کشور افغانستان و حضور طالبان، این قرارداد نیز تا زمان روشن شدن روابط سیاسی و اقتصادی دوکشور، معلق مانده است.
با وجود اشتراکات فرهنگی بین کشور ما و افغانستان و فارغ از مرزبندی‌های جغرافیایی، امیدواریم که سیاستگذاری‌هایی که پس از این برای روابط تجاری میان ایران و افغانستان وضع می‌شود، سبب بهبود هرچه بیشتر اقتصاد دو کشور شده و برای هر دو طرف ثمربخش باشد.
