در سال های اخیر، صنعت ساختمان سازی در ایران و جهان دستخوش تغییرات زیادی شده است. نیاز به ساخت سازه های مقاوم تر، سریع تر و مقرون به صرفه تر باعث شده که روش های نوین در اجرای دیوارها و تیغه ها جایگزین روش های سنتی شوند.
یکی از این روش های پرکاربرد و مدرن، استفاده از سیستم وال مش (Wall Mesh) است. این سیستم که تلفیقی از فناوری مش فولادی و روش های سنتی دیوارچینی محسوب می شود، توانسته جایگاه ویژه ای در پروژه های عمرانی، ساختمانی و صنعتی پیدا کند. در این مقاله قصد داریم به طور کامل به بررسی قیمت وال مش، اینکه چه اجزایی دارد، اینکه چگونه اجرا می شود و چه مزایا و معایبی به همراه خواهد داشت میپردازیم. همچنین به مقایسه آن با روش های قدیمی تر می پردازیم تا دید بهتری برای انتخاب در اختیار شما قرار گیرد.
وال مش در حقیقت نوعی سیستم دیوار غیر باربر است که برای تقسیم بندی فضاهای داخلی ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد. این سیستم شامل شبکه های مش فولادی (شبکه میلگردی جوش شده) است که در طرفین دیوار قرار گرفته و توسط میلگردهای رابط به یکدیگر متصل می شوند. سپس فضای بین دو شبکه با بلوک های سبک (مانند بلوک های سیمانی یا هبلکس) یا مصالح مشابه پر می گردد. در نهایت، روی آن اندود گچ یا سیمان اجرا می شود تا سطحی صاف و یکدست حاصل شود. به عبارت ساده، وال مش نوعی دیوار پیشرفته است که با ترکیب مصالح سنتی و فناوری مش، مقاومت بالا، سرعت اجرا و ایمنی بیشتر را به همراه دارد.
برای درک بهتر عملکرد وال مش، لازم است اجزای اصلی آن را بشناسیم:
مش فولادی (شبکه جوش شده): این شبکه ها معمولاً از میلگردهای فولادی نازک (قطر ۳ تا ۶ میلی متر) تشکیل شده اند که به صورت افقی و عمودی جوش داده شده اند. وظیفه اصلی آن ها، افزایش مقاومت دیوار در برابر ضربه و زلزله است. میلگردهای رابط (نمره ۶ یا ۸): میلگردهایی که دو شبکه ی مش را به هم متصل می کنند. این اتصال باعث یکپارچگی و استحکام سازه ای می شود. بلوک های سبک یا پرکننده: متداول ترین پرکننده ها، بلوک سیمانی سبک، هبلکس یا فوم پلی استایرن هستند. استفاده از بلوک سبک، وزن کلی سازه را کاهش می دهد و سرعت نصب را بالا می برد. اندود نهایی (گچ یا سیمان): پس از نصب، برای ایجاد سطحی صاف و قابل رنگ آمیزی، روی دیوار وال مش گچ کاری یا سیمان کاری می شود.
اجرای وال مش نسبت به دیوارچینی سنتی سرعت و دقت بالاتری دارد. مراحل اصلی اجرای آن به شرح زیر است: نصب پروفیل یا قوطی فلزی در کف و سقف: ابتدا قوطی های فلزی (یا ناودانی) در محل اتصال دیوار به کف و سقف نصب می شوند تا بستری برای استقرار شبکه ها ایجاد شود. قرار دادن شبکه های مش فولادی: دو لایه مش در طرفین دیوار قرار گرفته و به وسیله میلگردهای رابط به یکدیگر متصل می شوند. قرار دادن بلوک های سبک در میان شبکه ها: بلوک ها به صورت منظم بین دو لایه مش جایگذاری می شوند. بستن و مهار نهایی: مش ها توسط سیم یا جوش نقطه ای به میلگردهای رابط محکم می شوند. اندودکاری و نازک کاری: در نهایت سطح دیوار گچ یا سیمان کاری می شود تا آماده رنگ، کاغذ دیواری یا پوشش های دیگر شود.
وال مش در مقایسه با روش های سنتی مزایای قابل توجهی دارد که باعث محبوبیت روزافزون آن شده است: مقاومت بالا در برابر زلزله: وجود مش فولادی باعث می شود دیوار یکپارچگی خود را در زمان وقوع زلزله حفظ کند و از ریزش ناگهانی جلوگیری شود. سرعت بالای اجرا: به دلیل استفاده از بلوک های سبک و مش های آماده، سرعت اجرای وال مش بسیار بیشتر از دیوارچینی آجری یا بلوکی سنتی است. کاهش وزن سازه: استفاده از بلوک های سبک موجب کاهش بار مرده ساختمان شده و این موضوع در طراحی سازه بسیار اهمیت دارد. کاهش هزینه ها: سرعت اجرا، کاهش مصالح و نیروی کار کمتر، همگی منجر به صرفه جویی اقتصادی می شوند. انعطاف پذیری در طراحی: وال مش را می توان در انواع طرح ها و ابعاد مختلف اجرا کرد، حتی برای دیوارهای منحنی و خاص. عایق صوتی و حرارتی مناسب: وجود بلوک های سبک و پوشش اندود، باعث افزایش خاصیت عایق کاری می شود.
هر سیستمی علاوه بر مزایا، محدودیت ها و معایبی هم دارد. برخی از نقاط ضعف وال مش عبارتند از: هزینه اولیه بیشتر از روش سنتی: هرچند در بلندمدت صرفه جویی دارد، اما در ابتدا هزینه خرید مش و میلگرد رابط ممکن است بالاتر از مصالح سنتی باشد. نیاز به نیروهای ماهر: اجرای صحیح وال مش نیازمند نیروهای آموزش دیده است. در صورت اجرای نادرست، کارایی آن کاهش می یابد. محدودیت در دسترسی مصالح: در برخی مناطق، دسترسی به مش فولادی یا بلوک های سبک ممکن است دشوار باشد.
وال مش را می توان در بخش های مختلف ساختمان و پروژه های عمرانی استفاده کرد، از جمله: • دیوارهای داخلی ساختمان ها (پارتیشن بندی فضاها) • دیوارهای خارجی سبک غیر باربر • پروژه های انبوه سازی و صنعتی سازی • سازه های موقت یا پیش ساخته • دیوارهای مقاوم در برابر زلزله
استفاده از وال مش باید مطابق با آیین نامه های ملی ساختمان و ضوابط سازمان نظام مهندسی باشد. آیین نامه های مرتبط شامل: • مبحث ششم مقررات ملی ساختمان (بارهای وارد بر ساختمان) • مبحث نهم (طرح و اجرای ساختمان های بتن آرمه) • مبحث دهم (طرح و اجرای ساختمان های فولادی)
آینده وال مش در صنعت ساختمان با توجه به حرکت صنعت ساختمان به سمت صنعتی سازی و کاهش زمان و هزینه، انتظار می رود وال مش به یکی از اصلی ترین روش های تیغه چینی در ایران تبدیل شود. در کشورهای توسعه یافته نیز استفاده از سیستم های مشابه سال هاست که رواج دارد و نتایج موفقی به همراه داشته است
خرید از فولاد حامیران
وال مش یک سیستم نوین و هوشمند برای اجرای دیوارهای غیر باربر است که با ترکیب مش فولادی و بلوک های سبک ساختمانی، مجموعه ای از مزایا همچون ایمنی بالا، سرعت اجرا، کاهش هزینه های جانبی و صرفه جویی اقتصادی را به همراه دارد. این روش مدرن، در مقایسه با دیوارچینی سنتی، نه تنها زمان اجرای پروژه را به شکل محسوسی کاهش می دهد، بلکه به دلیل سبک تر بودن سازه، فشار کمتری بر اسکلت ساختمان وارد کرده و ایمنی بیشتری در برابر زلزله فراهم می آورد.
هرچند ممکن است در ابتدای کار هزینه اولیه وال مش کمی بالاتر از روش های قدیمی به نظر برسد، اما در بلندمدت با توجه به صرفه جویی در مصرف مصالح، کاهش نیاز به نیروی انسانی و سرعت بالاتر در تکمیل پروژه، کاملاً مقرون به صرفه و اقتصادی خواهد بود. به طور خلاصه، اگر در پروژه خود به دنبال دیوارهایی مقاوم، سبک، سریع و ایمن هستید، وال مش می تواند یکی از بهترین و آینده دارترین انتخاب ها برای شما باشد.
برای تأمین مش های فولادی استاندارد و باکیفیت، می توانید به مجموعه معتبر فولاد حامیران مراجعه کنید. این شرکت با سال ها تجربه در تأمین انواع محصولات فولادی و ارائه مشاوره تخصصی، همراه مطمئن شما در اجرای پروژه های ساختمانی و عمرانی است. همین امروز می توانید با کارشناسان فولاد حامیران تماس بگیرید و خریدی مطمئن، سریع و به صرفه را تجربه کنید.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
نام*
ایمیل*
وبسایت
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
Δ
صفحه نخست
محصولات
تلگرام
اینستاگرام
