آنیل کردن (Annealing) درعلم مواد، به فرایندی می گویند که موجب تغییر خواص ماده مانند سختی و شکل پذیری آن می شود. این فرایند شامل گرم کردن ماده تا دمایی مناسب ، نگه داری در آن دما در زمان مشخص و کافی و سپس سرد کردن آن با سرعت مناسب تا دمای محیط می باشد. 

محققان دانشکده مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه صنعتی اصفهان موفق شدند  با زیر نظر گرفتن نوعی باکتری‌، آهن قراضه‌های بی‌مصرف را به نانوذرات ارزشمند سوپرپارامغناطیس تبدیل نمایند. این پژوهش در مقیاس آزمایشگاهی صورت گرفته است.

یک فولاد تحت تأثیر دو پارامتر مهم تغییر می‌ کند: یکیانتقال حرارت از داخل به سطح نمونه فولادی و دیگری انتقال حرارت از سطح قطعه توسط محیط سرد کننده. توانایی انتقال حرارت یک فولاد توسط پارامتر نفوذ حرارتی یا نسبت هدایت حرارتی به گرمای ویژه حجمی آن مشخص می‌ شود. نفوذ حرارتی محصولات دگرگونی آستنیت با کاهش دما افزایش می‌ یابد. برای یک محیط سرد کننده سریع، نفوذ حرارتی مشخص کننده توزیع دما در ناحیه سریع سرد شونده در هر لحظه است. شکل زیر آهنگ‌ های سرد شدن نقاط مختلف در یک قطعه فولادی به قطر یک اینچ را هنگامی که در محیطی با شدت سردکنندگی 4=H سریع سرد شود، نشان می‌ دهد. آهنگ‌ های سرد شدن آهسته‌ تر در نقاط دور از سطح و نزدیک مرکز، زمان بیشتری را برای انجام دگرگونی نفوذی فراهم می‌کند. در حقیقت، همین شرایط است که منجر به سختی کم مراکز میله‌ هایی می‌شود؛ این پدیده، مخصوصا در میله‌ هایی با قطر های زیاد مشهودتر است. از آنجایی که عملا امکان کنترل خواص حرارتی در فولاد ها بسیار کم است مهم‌ ترین روش، کنترل آهنگ سرد شدن یک قطعه با انتخاب صحیح محیط سرد کننده مناسب انجام می‌ شود.

به روش تولید قطعه بوسیله تزریق فلزمذاب و تحت فشار به درون قالب دایکاست یا ریخته‌گری تحت فشار می گویند. در روش دایکاست بدلیل اینکه در آن فلز مذاب به داخل حفره ای به شکل قطعه ریخته می شود و بعد از سرد شدن قطعه موردنظر به دست می آید، بسیار به ریخته گری ریژه شباهت دارد. تنها تفاوت این دوروش نحوه نحوه پرکردن حفره قالب می باشد.

در فرایند قالبگيري در ماسه، مدلهاي چوبي ‏يا فلزي برای ایجاد شكل قطعه در داخل مواد قالب ‏استفاده می شود. در این روشها مدلها ‏توانایی استفاده مجدد را دارند ولي قالب تنها يك بار ‏می تواند استفاده شود. در روش دقيق هم مدل و هم قالب ‏فقط يك بار استفاده مي شود.‏

از آبکاری الکتریکی فولاد معمولا برای ایجاد رسوب در نیکل، طلا یا نقره بر روی جوهرات، چاقو و قطعات دوچرخه استفاده می شود. مهارت علمی سازندان انگلیسی ، آلمانی و آمریکایی و مرغوبیت ممتاز محصول آنها این فرآیند را عمومیت داد. در حال حاضر آبکاری الکتریکی تا حد زیادی گسترش یافته است تا حدی که نه تنها از آن در مرحله نهایی تولید استفاده می شود بلکه برای ایجاد یک پوشش محافظی مانند کادمیم، کروم یا اکسید آلومینیوم روی قطعات به کار می رود. فرایند آبکاری الکتریکی به این صورت می باشد؛ با عبور جریان مستقیم از یک الکترولیت فلز محلول در آن روی کاتد رسوب شده  متعاقباً مقداری از فلز آند وارد محلول می شود به این ترتیب الکترولیت ثابت می ماند. ابکاری الکتریکی در ایجاد پوشش های تزئینی و