فولاد تندبر، آلیاژی است که به دلیل مقاومت بالا در برابر سایش و حرارت، در ساخت ابزارهای برش مانند مته، فرز و تیغه استفاده می شود. این مقاله جامع به شما کمک می کند تا با انواع فولادهای تندبر و ویژگی های آنها به طور کامل آشنا شوید و بهترین انتخاب را برای پروژه های خود داشته باشید.
الف) فولاد هایی که نماد T را دارند دارای تنگستن به عنوان عنصر اصلی آلیاژی است.
ب) فولاد هایی که نماد M را دارند دارای مولیبدن به عنوان عنصر اصلی آلیاژی است.
فولادهای تنگستن به دلیل خواص منحصر به فرد خود، از مهم ترین انواع فولاد تندبر در صنایع مختلف هستند. این فولادها در جایی که نیاز به سختی بالا، مقاومت به سایش و حرارت باشد، بهترین گزینه هستند. با این حال، انتخاب نوع مناسب فولاد تنگستن برای هر کاربردی، نیازمند بررسی دقیق شرایط کاری و انتخاب آلیاژی است که بهترین تطابق را با آن شرایط داشته باشد.
فولاد T1 یک فولاد ابزار از نوع تنگستن است. این فولاد مقاومت بسیار بالا در برابر سایش و قابلیت برش بالایی را از خود نشان می دهد.
این آلیاژ یک فولاد ابزار تندبر از نوع تنگستن است. فولاد 1.3255 تا حدود 64 راکول سختی می پذیرد. این آلیاژ بخاطر محتوای تنگستن بالایی که دارد قابلیت جوشکاری کمی را از خود ارائه می دهد . برای افزایش مقاومت به خوردگی این آلیاژ بایستی آن را با روش های متداول محافظت نمود.
فولاد T5 یکی دیگر از انواع فولادهای ابزار تندبر است. ماشینکاری T5 پنجاه درصد فولاد های ابزار ساده سخت شده در آب است.
فولاد تندبر تنگستنی با کارایی بالا که محتوای وانادیوم بالا به فولاد بهترین عملکرد برش و دوام را می دهد. این فولاد زنگ میزند و باید در برابر زنگ زدگی محافظت شود.
فولادهای تندبر مولیبدنی با نام گروه M نیز شناخته می شوند. اگرچه هر دو نوع فولاد های تندبر از نظر عملکرد معادل هستند اما فولاد های گروه M هزینه اولیه کمتری دارند. ابزارهایی که با استفاده از فولاد ابزار با تندبر ساخته می شوند را می توان با کاربید تیتانیوم، نیترید تیتانیوم و سایر پوشش ها با فرآیند رسوب فیزیکی بخار برای افزایش کارایی و عمر طولانی ابزار پوشش داد.
M1 یک فولاد ابزار آلیاژی مولیبدن، کروم، وانادیوم است که به طور کلی به عنوان فولاد ابزار تندبر مولیبدن شناخته می شود و یکی پر استفاده ترین فولاد ها می باشد و نیز از نظر خواص مشابه فولاد های ابزار تنگستن دار (سری T) است. این فولاد سختی و آسیاب پذیری بسیار خوبی دارد.
خواص فولاد M1 (فولاد 1.3346)
چقرمگی و شکل پذیری نسبی: بالا
مقاومت در برابر سایش: بالا
مقاومت فشاری: بالا
پایداری لبه: بالا
آسیاب پذیری: زیاد
سختی داغ : خوب
M2 یک نسخه کربن بالاتر از فولاد ابزار M1 (فولاد ابزار تندبر مولیبدن) است. آلیاژ M2 تا حدودی مقاومت سایش بهتری دارد در واقع این فولاد دارای کاربیدهای کوچک و به طور مساوی توزیع شده است که مقاومت سایش بالایی را ارائه می دهد. پس از عملیات حرارتی، سختی آن مانند T1 است، اما مقاومت خمشی آن می تواند به 4700 مگاپاسکال برسد و چقرمگی و ترموپلاستیسیته آن 50٪ بیشتر از T1 است. معمولاً برای ساخت ابزارهای مختلف مانند مته‌ها، شیرآلات و ریمرها استفاده می‌شود. این فولاد نسبت به فولاد M1 مقاومت بسیار بالاتری در برابر نرم شدن در دماهای بالا، چقرمگی خوب و توانایی برش و سختی عمیق خوبی دارد.
فولاد M4 یک فولاد ابزار تندبر مولیبدنی می باشد که دارای محتوای کربن نسبتاً بالای 1.3٪ است و سختی بالا و مقاومت بسیار عالی در برابر سایش است. معمولاً در کاربرد هایی که نیاز به مقاومت در برابر خوردگی دارند استفاده نمی شود و ماشینکاری نسبتاً کمی دارد و در بین فولاد های ابزار که با آب سخت می شوند و ماشینکاری نسبتاً آسانی دارند، رتبه بندی می‌شود.
فولاد M7 (فولاد 1.3348)
M7 یکی از فولاد های ابزار تندبر از خانواده آلیاژ مولیبدن است که دارای تنگستن، کروم و وانادیوم است. فولاد 1.3348 دارای سختی خوبی، مقاومت در برابر سایش و نرم شدن در دماهای بالا می باشد. از دیگر خصوصیات این فولاد میتوان به چقرمگی خوب آن اشاره کرد. از فولاد 1.3348 به دلیل انعطاف‌پذیری برای ساخت مته های ساختمانی سنگین استفاده می‌شود.
فولاد تندبر M35 نوع دیگری از فولاد های مولیبدنی است که مقاومت بسیار بالا در برابر سایش، عدم نرم شدن در دماهای بالا و پایدارای لبه برش، چقرمگی خوب و سختی داغ بالایی دارد. فولاد 1.3243 مقاومت به خوردگی کمی دارد و در مواردی که نیاز به مقاومت در برابر خوردگی دارند استفاده نمی شود.
این فولاد ابزاری مولیبدنی، دارای مقادیر سختی بسیار بالایی است. این آلیاژ دارای سختی داغ و مقاومت در برابر سایش عالی است و معمولاً برای ماشینکاری مواد سخت ماشینکاری از جمله سوپرآلیاژها استفاده می شود. برای ماشینکاری این آلیاژ می توان در شرایط آنیل شده عملیات های سوراخکاری ، ضربه زدن، آسیاب، برشکاری و رزوه انجام داد. این فولاد مقاومت در برابر خوردگی کمی دارد.
فولاد M50سختی داغ سایر گرید های تنگستن فولاد های HSS را ندارد، اما برای مته هایی که شکستگی آن به دلیل خم شدن مته مشکل ساز است، عالی است همچنین در بلبرینگ های با دمای بالا استفاده می شود. این فولادها از آلیاژ کردن فولاد با تنگستن، کروم، وانادیم، کبالت و مولیبدن ایجاد می‌شوند.
هیچ ترکیب واحدی از فولاد با تندبر نمی تواند تمام الزامات ابزار برش را برآورده کند. فولاد های تندبر مولیبدنی معمولی مانند فولاد های M1، M2 و M7 و فولاد های تندبر تنگستنی گرید T1 معمولاً نسبت به سایر فولاد های تندبر بیشتر استفاده می‌شوند. آنها دارای بالاترین چقرمگی و توانایی برش خوب هستند، اما کمترین سختی گرم و مقاومت در برابر سایش را در بین تمام فولاد های تندبر دارند.
پیشنهاد مطالعه:
در این مقاله با انواع فولاد تندبر آشنا شدید، در صورت تمایل میتوانید مقاله ی فولاد خشکه هوایی چیست و مشخصات فولاد تندبر را مطالعه نمایید.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
نام*
ایمیل*
وبسایت
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
Δ
صفحه نخست
محصولات
تلگرام
اینستاگرام
