خوردگی گالوانیکی که اغلب به عنوان خوردگی دو فلزی یا خوردگی فلزات غیرمشابه شناخته می شود، یک فرآیند الکتروشیمیایی متداول و بالقوه مخرب است که زمانی رخ می دهد که دو فلز یا آلیاژ نامشابه در حضور الکترولیت مانند رطوبت یا محلول رسانا با یکدیگر تماس پیدا کنند. این پدیده طبیعی می تواند پیامدهای ساختاری و مالی شدیدی را در صنایع مختلف از جمله ساخت و ساز، حمل و نقل و تولید به دنبال داشته باشد. در این مقاله، مکانیسم های خوردگی گالوانیکی، اثرات آن و نحوه جلوگیری از آن را بررسی خواهیم کرد.
خوردگی گالوانیکی نتیجه مستقیم تفاوت های الکتروشیمیایی بین فلزات غیر مشابه است. هنگامی که دو فلز با پتانسیل های الکتروشیمیایی متفاوت از طریق یک الکترولیت به هم متصل می شوند، یک فلز (آند) فعال تر می شود و سریعتر خورده می شود، در حالی که فلز دیگر (کاتد) نسبتاً بدون تأثیر باقی می ماند. این اتفاق می افتد زیرا فلز آندی الکترون ها را از دست می دهد و این الکترون ها از طریق محیط رسانا به فلز کاتدی منتقل می شوند. فلز آندی اساساً خود را قربانی می کند و منجر به خوردگی آن و محافظت از فلز کاتدی می شود.
جهت اطلاع از قیمت ورق گالوانیزه کلیک نمایید.
این می تواند به شکل عناصر ساختاری، اتصال دهنده ها یا هر جزء در تماس با یکدیگر باشد.
یک الکترولیت می تواند رطوبت، آب باران، آب شور یا هر محلول رسانایی باشد که امکان جریان الکترون ها را بین فلزات فراهم می کند.
یک مسیر الکتریکی برای حرکت الکترون ها از آند به کاتد لازم است. این معمولاً شامل اتصال مستقیم فلز به فلز، مانند پیچ و مهره یا سایر اتصال دهنده ها است.
جهت اطلاع از قیمت ورق کلیک نمایید.
خوردگی گالوانیکی می تواند طیف گسترده ای از اثرات مضر داشته باشد، از جمله:
در ساخت و ساز و زیرساخت، خرابی اجزای فلزی می تواند منجر به ناپایداری سازه شود و خطرات ایمنی قابل توجهی را به همراه داشته باشد.
در کاربرد های تولیدی و صنعتی، عمر مفید تجهیزات و ماشین آلات ممکن است به شدت کاهش یابد که منجر به افزایش هزینه های تعمیر و نگهداری و از کار افتادگی می شود.
جایگزینی قطعات یا سازه های خورده شده می تواند پرهزینه باشد و از دست دادن مواد و زمان می تواند تأثیر اقتصادی قابل توجهی داشته باشد.
خوردگی گالوانیکی می تواند ظاهر بصری سازه ها و اشیاء را نیز تحت تأثیر قرار دهد و جذابیت و عملکرد کمتر آنها را کاهش دهد.
جلوگیری از خوردگی گالوانیکی مستلزم درک اصول الکتروشیمی و اتخاذ اقدامات مناسب برای کاهش اثرات آن است. در اینجا چند راهکار برای جلوگیری یا به حداقل رساندن خوردگی گالوانیکی آورده شده است:
فلزات یا آلیاژهایی را انتخاب کنید که از نظر پتانسیل الکتروشیمیایی نزدیک به هم باشند. این امر پتانسیل خوردگی گالوانیکی را کاهش می دهد. هنگامی که فلزات غیر مشابه باید با هم استفاده شوند، درمان های سطحی مانند پوشش ها یا آبکاری را در نظر بگیرید.
فلزات غیر مشابه را از تماس مستقیم با یکدیگر با استفاده از مواد غیر رسانا مانند واشر، واشر یا پوشش جدا کنید. این به طور فیزیکی از اتصال الکتریکی مورد نیاز برای خوردگی گالوانیکی جلوگیری می کند.
در برخی شرایط، به ویژه در کاربردهای دریایی و زیرزمینی، از آندهای قربانی ساخته شده از فلز فعال تر برای محافظت از فلز اولیه استفاده می شود. آندهای قربانی به جای اجزای ساختاری حیاتی خورده می شوند.
مهندسان و معماران می توانند سازه ها و سیستم ها را به گونه ای طراحی کنند که پتانسیل خوردگی گالوانیکی را به حداقل برسانند. این شامل اجتناب از تله آب و اطمینان از زهکشی مناسب برای جلوگیری از تجمع الکترولیت ها است.
جهت اطلاع از قیمت ورق استنلس استیل کلیک نمایید.
بازرسی و نگهداری منظم سازه ها و تجهیزات می تواند مسائل خوردگی را قبل از اینکه شدید شود شناسایی و برطرف کند. پوشش ها و رنگ های مقاوم در برابر خوردگی باید حفظ شوند و در صورت نیاز مجددا اعمال شوند.
نتیجه
خوردگی گالوانیکی یک فرآیند الکتروشیمیایی طبیعی است که زمانی اتفاق می‌افتد که فلزات غیرمشابه در حضور الکترولیت با یکدیگر تماس پیدا کنند. درک علم پشت خوردگی گالوانیکی و اجرای اقدامات پیشگیرانه مناسب برای کاهش اثرات مخرب آن بسیار مهم است. صنایع با انتخاب مواد سازگار، عایق سازی فلزات و به‌کارگیری تکنیک‌های حفاظت در برابر خوردگی می‌توانند عمر سازه‌ها و تجهیزات خود را افزایش دهند، هزینه های نگهداری را کاهش دهند و ایمنی و عملکرد را بهبود بخشند.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
نام*
ایمیل*
وبسایت
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
Δ
صفحه نخست
محصولات
تلگرام
اینستاگرام
