logo
شرکت حامی آلیاژ آسیا (فولاد حامیران)
02163511
02162846000
logo

گالوانیزه گرم

مراحل گالوانیزه گرم

یکی از مهم ترین روش ها برای ایجاد پوشش روی بر سطح فولاد و آهن، گالوانیزه گرم می باشد. طبق گزارشات و بررسی ها، برای پوشش دادن 40 میلیون تن فولاد، به طور سالیانه حدود 2 میلیون تن روی به همین روش گالوانیزه گرم استفاده می شود، همچنین لازم به ذکر است که چدن ها و انواع مختلف فولاد قابلیت این را دارند که به همین روش روی اندود گردند، اما نوع پوشش ایجاد شده به عناصر آلیاژی بستگی دارد.

گالوانیزه هر یک از چهار نوع محصول، صنعت جداگانه ای را تشکیل داده که به لحاظ قطعات ساخته شده و لوله ها، مشابه یکدیگر اند، اما گالوانیزه کردن متالورژیکی در فرآیند مورد استفاده برای ورق ها، مقدار کمی مواد افزودنی به روی اضافه می شود تا پوشش حاصل دارای مقدار کمتری آلیاژ روی – آهن باشد و در نتیجه بسیار انعطاف پذیر گردد.

جهت اطلاع از پروفیل صنعتی کلیک نمایید.

سطح آهن یا فولاد باید قبل از انجام فرآیند گالوانیزه گرم به خوبی تمیز شود، به طوری که آهن بتواند به راحتی با مذاب روی واکنش دهد. آماده سازی نامناسب سطح معموال مهم ترین عامل پیدایش عیب در قطعات گالوانیزه است.

گالوانیزه کردن به دو روش زیر انجام می‌شود:

1) به روش غوطه‌ور سازی، یعنی غوطه ور کردن فولاد در خزینه روی مذاب (عملیات حرارتی)

2) بوسیله برق، روی را آبکاری سرد نمایند، از این روش برای نوارهای فولادی، ورقه یا سیم استفاده میکنند.

تمیز کاری سطح برای گالوانیزه کردن:

روغن ها، چربی ها و صابون هایی که در حین عملیات ماشین کاری یا شکل دادن روی سطح فلز چسبیده اند را باید با یک یا چند روش مانند چربی زدایی با بخار، تمیزکاری با حلال ها یا امولسیون ها و هم چنین محلول های چربی گیری از بین برد. پس از مرحله چربی گیری، برای از بین بردن رسوبات و اکسیدهای سطحی، قطعات وارد مرحله اسید شویی می شوند، بدین منظور از محلول های آبی اسید سولفوریک با اسید کلریدریک استفاده می شود.

روانسازی عمل گالوانیزه گرم

اگرچه عملیات چربی زدایی، اسید شویی، شست و شوی با آب و سایر روش های تمیزکاری، بخش اعظم مواد آلوده کننده سطحی و رسوبات را از سطح آهن و فولاد می زدایند، اما مقادیر ناچیزی ناخالصی به صورت اکسیدها، کلریدها، سولفات ها و سولفورها در سطح باقی می مانند که اگر تمیز نشوند در فعل و انفعال ترکیب آهن با روی در حمام مذاب اخلال می کنند. در این قسمت سه روش اصلی وجود دارد که در صنایع گالوانیزه گرم به کار می روند. روش خشک قدیمی، خشک و خیس.

در موارد خاصی مانند برخی فرآیندهای گالوانیزه مداوم یا خودکار، از این روش ها به صورت تغییر شکل یافته یا مخلوط شده استفاده می شود. در روش خشک قدیمی، قطعات را پس از اسید شویی در داخل محلول اسید کلریدریک، خشک می کنند که در نتیجه نمک های ناشی از عمل اسیدشویی روی سطح مانده و به هنگام ورود قطعه به داخل مذاب، به صورت روانساز عمل می کند.

اما در روش دیگر، پس از عمل اسیدشویی، قطعات را شسته و سپس وارد حمام روانساز می کنند و پس از آن قطعه را از روانساز خارج و در یک سیستم خشک کن، خشک می کنند (روش خشک) یا اینکه قطعات را پس از شست و شو، مستقیما به حمام مذابی که سطح آن را یک لایه روانساز مذاب پوشانده است وارد می کنند (روش تر).

برای حمام روانساز از محلول کلرید آمونیم روی (ZnCl2 ،3Na4Cl) با غلظت ۳۰ درصد تا دمای ۸۰ درجه سانتی گراد استفاده شده و یک ماده تر کننده نیز معمولا به این محلول افزوده می شود. در مورد روش تر نیز برای لایه روانساز مذاب، یا همین کلرید آمونیوم روی مصرف می شود یا اینکه از کلرید آمونیوم روی به همراه یک ماده کفی مانند گلیسیرین، پیه آب کرده یا خاک اره استفاده می شود. این مواد کفی علاوه بر ضخیم تر کردن ضخامت اولیه شناور، باعث کاهش دمای سطحی نیز می شوند که در نتیجه از تبخیر کلرید آمونیوم و دود حاصل کاسته می شود.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اسکرول به بالا