خصوصیات فولاد گرمکارفولاد ابزاری گرمکار به فولادی گفته می شود که برای کابردهای با دمای بالای 200 درجه سانتی گراد استفاده می شود.به طور کلی فولادهای گرمکار از نوع متوسط و پرآلیاژ بوده و اکثر آنها دارای کربن نسبتاً کم در بین فولادهای ابزاری (0.25 تا 0.60 درصد) هستند. فولاد های کار گرم باید دارای مشخصات زیر باشند:مقاومت در برابر تغییر شکل در دمای کارمقاومت در برابر ضربهمقاومت در برابر سایش در دمای کارمقاومت در برابر تغییر شکل عملیات حرارتیمقاومت در برابر حرارت بررسیماشینکاری خوب در شرایط آنیل شدهتاثیر عناصرعنصر کربن:یک عنصر جدانشدنی از فولاد می باشد و بنابراین معمولا به عنوان عنصر آلیاژی تعریف نمی شود .کربن مهمترین عنصر برای بیشتر فولادها بوده و دارای قویترین اثر بر خواص آنها می شود. استحکام و سختی پذیری با افزایش درصد کربن افزایش می یابد.عنصر مولیبدن:بعد از کربن، مولیبدن فعالترین عنصر برای سخت کردن فولاد است، مولیبدن با کاهش سرعت سرد شدن بحرانی سبب بهبود سختی پذیری فولاد می گردد. این عنصر تنش تسلیم و استحکام کششی را به خصوص در دمای بالا افزایش می دهد.عنصر تنگستن:تنگستن یک کاربید زای قوی می باشد، تنگستن نیز اصطکاک سختی و پایداری در درجه حرارت های بالا (دمای سرخ) و بالطبع راندمان برش را افزایش می دهد بنابراین به طور عمده به فولادهای تندبر، ابزار برش گرمکار و فولادهای مقاوم به حرارت اضافه می شود.عنصر کروم:کروم قابلیت سخت شدن فولاد در هوا و روغن را افزایش می دهد. کروم با پایین آوردن سرعت سرد شدن بحرانی تشکیل مارتنزیت، سختی پذیری را افزایش داده و بنابراین سبب بهبود حساسیت های سختکاری و بازپخت می شود. کروم استحکام را در دمای بالا افزایش می دهد.بکارگیری این عناصر در کنار هم به میزان مناسب باعث خواص فولادهای گرمکار می شود.فولادهای گرمکار دارای گریدهای مختلفی هستند که در جدول زیر به آنالیز آنها می پردازیم: