فولاد سردکار چیست؟

انواع فولاد سردکار

فولاد ابزار سردکار سه نوع است :

فولادهای سخت شده در هوا

فولادهای پر کربن و کروم بالا

فولادهای سخت شده با روغن

محتوای کربن بالای سری O، مقاومت سایش مناسبی را برای کاربردهای کوتاه مدت ایجاد می کند.

از جمله مفیدترین ویژگی ها، قرار دادن این گروه در یک کلاس به تنهایی به عنوان فولادهای ابزار همه منظوره، عملیات حرارتی در دماهای پایین با همان میزان سخت شدن است. فولاد O2، به استثنای افزودن مولیبدن اختیاری، احتمالاً کمترین جابجایی را نشان می دهد که دلیل آن افزایش کمی منگنز است و بنابراین دمای آستنیته شدن به میزان کمی پایین تر است. از سوی دیگر، فولاد O1 احتمالاً در هنگام سخت کاری مقاطع پیچیده، به دلیل 0.5٪ کروم و W اضافه شده و منگنز کمی کمتر، تمایل کمتری به ترک نشان می دهد، که ترکیبی از آنها رشد دانه و دمای سخت شدن را محدود می کند.

فولاد O7 دارای بهترین مقاومت در برابر سایش در سری است اما کمترین سختی پذیری را دارد، هر دو ویژگی با افزودن تنگستن بالا مرتبط هستند.

با کربن حدود 0.9 درصد، همه این فولادها، O1 و O2، سختی و چقرمگی مشابه فولادهای کربنی ساده سری W دارند. منگنز سختی کافی می دهد تا روغن را خاموش کند، و با افزایش آن به حد بالای مشخصات O2، حداقل مطلق تغییر ابعاد را برای فولاد فراهم می کند.

فولاد با کربن بالا O6 دارای سیلیکون بالا است که تا حدی برای افزایش سختی و همچنین ایجاد گرافیتی شدن بخشی از کربن اضافه شده است و در نتیجه ماشینکاری در شرایط آنیل شده و مقاومت در برابر سایش در شرایط سخت شده را بهبود می بخشد.

یکی دیگر از انواع فولادهای ابزار، فولاد تندبر می باشد که شما میتوانید، قیمت فولاد hss را در وبسایت فولاد حامیران مشاهده فرمایید.

خصوصیات فولاد سردکار

فولادهای ابزار سرد کار در دمای عملیاتی به حدود 200 درجه سانتیگراد استفاده می شوند و با سطوح بالایی از مقاومت در برابر سایش مشخص می شوند. همچنین بسته به کاربرد مورد نظر، خواص چقرمگی خوبی از خود نشان می دهند.

در ساخت قالب ممکن است قسمت هایی از آن تحت فشار زیاد، نیروی خمشی، نیروی ضربه و نیروی اصطکاک به دلیل مقاومت در برابر تغییر شکل زیاد باشد. بنابراین خرابی قالب سرد کار معمولاً به دلیل سایش و همچنین شکستگی، نیروی فروپاشی و تغییر شکل خارج از تحمل و خرابی ممکن است اتفاق بیوفتد.

سختی پذیری را می توان با افزایش دمای سخت شدن افزایش داد که باعث افزایش اندازه دانه و محلول عناصر آلیاژی می شود و در نتیجه کاربید اضافی حل می شود. خواص مکانیکی مانند شکل پذیری و چقرمگی فولادها می تواند تا حد زیادی با افزایش دمای سخت شدن تحت تاثیر قرار گیرد. سختی پذیری فولادهای سرد کار سخت شده در روغن را می توان با استفاده از آزمون جامینی اندازه گیری کرد.

فولادهای سردکار مقاومت سایش بالایی دارند و می توانند در دمای حدود 205 تا 260 درجه سانتیگراد (400 تا 500 درجه فارنهایت) نرم شوند. این فولادها از 0.25 درصد مولیبدن تشکیل شده اند. افزودن مولیبدن به بهبود سختی پذیری فولادها کمک می کند. آنها در شرایط آنیل شده حاوی کاربید و فریت هستند. تقریباً 0.20 درصد کربن به صورت گرافیت آزاد پس از بازپخت یافت می شود.

کاربرد فولاد سردکار

فولاد ابزار سرد کار شامل قالب برای برش (قالب خالی کردن، قالب برش، پانچ، قیچی)، قالب سرد و قالب اکستروژن سرد، قالب خمشی و قالب کشش و غیره است.

این فولادهای برای انواع قالب های بلانکینگ و شکل دهی، گیج، فیکسچر و غیره نیز استفاده می شود.