برج میلاد از ایده تا اجرا

ایده ی برج میلاد

ایده برج میلاد به اوایل دهه 2000 برمی گردد که نیاز به یک مرکز مخابراتی و فرهنگی پیشرفته آشکار شد. طراحی این برج به رهبری معمار ایرانی بینا، محمدرضا حافظی، ترکیبی یکپارچه از زیبایی شناسی مدرن با عناصر سنتی ایرانی است.

پیشنهاد ایجاد نمادی جدید برای شهر تهران در اوایل دهه 70 مطرح شد و از آن زمان تاکنون، شهرداری تهران تحقیقات گسترده ای را برای یافتن مکان مناسب برای ساخت و طراحی آن انجام داده است. در مطالعات اولیه برج میلاد 21 نقطه در تهران برای ساخت برج در نظر گرفته شد. از این میان در ابتدا چهار نقطه مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت تپه های کوی نصر انتخاب شدند و پروژه طراحی و ساخت برج میلاد را آغاز کردند.

غلامحسین کرباسچی معتقد است پروژه برج میلاد با توجه به سفرهای خارجی وی در دوران شهرداری ارائه شد. وی تصریح کرد: طی بازدیدهای مختلف از شهرهای بزرگ جهان، ساختمان‌های مختلفی را در این شهرها مشاهده کردیم که به عنوان نماد و جاذبه‌های گردشگری برای شهر محسوب می‌شوند. پیشنهاد ساخت برج و تالار نمادین برای تهران در سال 1370 و زمانی که  رجب پور شهردار تهران بود مطرح شد. در پایان سال 93 مکان فعلی از بین 17 نقطه پیشنهادی برای ساخت آن انتخاب شد.

 

شروع ساخت و ساز

ابداع برج میلاد در سال 2000 اتفاق افتاد و چالش های مهندسی بی شماری را به وجود آورد. شالوده برج که یک جزء حیاتی برای پایداری است، به ویژه با توجه به ملاحظات لرزه‌ای تهران، نیازمند راه‌حل‌های مهندسی نوآورانه بود. مهندسان برنامه ریزی دقیقی را برای اطمینان از مقاومت برج در برابر زلزله انجام دادند.

مراسم کلنگ زنی این برج پس از سه سال تحقیق و امکان سنجی در دی ماه 1376 (دی ماه 1376) با نام «یادمان» (مرکز ارتباطات بین المللی تهران) انجام شد. در سال 1380 به پیشنهاد شورای شهر تهران به مناسبت بزرگداشت صدمین سالگرد تولد روح الله خمینی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به برج میلاد تغییر نام داد.

چارچوب برج ترکیبی از بتن مسلح و فولاد ساختمانی کربنی است که استحکام لازم برای پشتیبانی از ارتفاع قابل توجه و عملکردهای متنوع آن را فراهم می کند. نصب نمای شیشه ای و آلومینیومی متمایز برج نه تنها به جذابیت زیبایی شناختی آن افزود، بلکه به پایداری سازه نیز کمک کرد. برج میلاد بعد از 11 سال ساخت، در تاریخ 16 مهر 1387 با حضور نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای شورای شهر تهران و محمدباقر قالیباف شهردار تهران افتتاح شد. شعار “آسمان نزدیک است”. این رویداد توسط بیش از 250 خبرنگار ایرانی و خارجی پوشش داده شد.

 

تحلیل سازه ای برج میلاد

برج میلاد با ارتفاع 435 متری بلندترین آسمان‌ خراش ایران و ششمین برج بلند مخابراتی جهان است. فونداسیون، بدنه و ساختار تاج آن با دقت طراحی و ساخته شد تا در برابر عوامل مختلف محیطی مقاومت کند.سازه ی برج میلاد به علت ساختار بتن مسلحی که دارد می تواند علاوه بر بار زلزله می تواند بار های جانبی همچون بار باد و بار برف را نیز تحمل کند. تحلیل سازه ای برج میلاد بر اساس بار های وارده صورت گرفته و علاوه بر بار های متداول تحمل بار انفجار و بار های جانبی غیر متعارف نیز در محاسبات آن اعمال شده است.

موقعیت جغرافیایی برج میلاد

برج میلاد بر فراز تپه ای به مساحت تقریبی 62 هکتار در جنوب شهرک غرب و شمال کوی نصر (گیشا) در منطقه 2 شهرداری تهران واقع شده است. از نظر مختصات جغرافیایی، برج در 51 درجه و 22 دقیقه و 32 ثانیه طول شرقی و 35 درجه و 44 دقیقه و 40 ثانیه عرض شمالی قرار دارد.

مشخصات فنی برج میلاد

پی : عمق پی برج 14 متر که شامل یک پی گسترده دایره ای شکل و سازه انتقالی با استفاده از میلگردهایی همچون میلگرد st52 است. قطر پی 66 متر و ارتفاع سازه انتقالی 10 متر و ضخامت متوسط پی 4 متر است.

ساختمان پای برج : ساختمان لابی، پیرامون بدنه اصلی در 6 طبقه بنا شده است. زیر بنای آن حدود 17000 متر مربع شامل بخش های اداری، تجاری، پشتیبانی و موزه است.

بدنه اصلی برج : سازه ای بتنی که با روش قالب لغزان اجرا شده است و از تراز همکف روی سازه انتقالی آغاز شده و تا تراز 315 متر ادامه می یابد. قطر بدنه برج در تراز همکف برابر 28 متر است.

قطر بدنه در تراز 240 متر به بالا 17 متر است.

تعداد آسانسور های شیشه ای 6 دستگاه است.

ساختمان راس: اسکلت ساختمان راس فلزی و در 12 طبقه است که از تراز 245 تا 315 متر با زیر بنای حدود 12000 متر مربع ساخته شده است . بزرگترین قطر آن 60 متر و با بیشترین سطح زیر بنا در بین برج های مخابراتی ، تلویزیونی جهان است.

دکل: ارتفاع دکل 120 متر است که به آنتن های تلویزیونی اختصاص دارد.

تنوع عملکردی برج میلاد

برج میلاد فراتر از یک مرکز مخابراتی صرف است. میزبان مجموعه ای از عملکردها، از جمله یک هتل بین المللی پنج ستاره، یک مرکز کنفرانس بین المللی، و فضاهای تجاری است. طراحی این برج اشاره ای به نقش چند وجهی آن است و فضایی پویا ایجاد می کند که گردشگری، تجارت و فرهنگ را با هم ادغام می کند.

نتیجه

برج میلاد تنها نمادی از افق تهران نیست. نمادی از تعهد ایران به پیشرفت و نوآوری است. از مفهوم سازی و طراحی آن گرفته تا جزئیات پیچیده ساخت آن، این برج به عنوان شاهدی بر دستاوردهای بشری و ادغام هماهنگ سنت و مدرنیته است. از آنجایی که ما حضور سر به فلک کشیده میلاد را تحسین می کنیم، اجازه دهید آن را به عنوان یادآوری از شاهکارهای قابل توجهی که می توان با اتحاد بینش و توان مهندسی به انجام رساند، باشد.