فولاد تریپ به انگلیسی (TRansformation Induced Plasticity) (TRIP) نامیده می‌شود. این نوع فولاد عبارت است از یک ریزساختار که معمولا فریت آلوتروپیک یا بینیت عاری از کاربید و آستنیت باقیمانده غنی از کربن می‌باشد.
آستنیت باقیمانده متحمل استحاله مارتنزیتی در قسمت طول تغییر شکل می‌دهد که توانایی فولاد به کار سخت شدن را زیاد می‌کند، پس ناپایداری پلاستیک به تاخیر می‌افتد.
در این شرایط مارتنزیت ریزساختار را استحکام می‌دهد. سیلیسیوم یک عنصر حیاتی در این فولادها است، و غلظت آن معمولا بیشتر از %1 می‌باشد چون از رسوب سمنتیت در طول تشکیل بینیت بالایی جلوگیری می‌کند، به همین دلیل اجازه باقیمانده آستننیت را می‌دهد.
تولید فولاد تریپ با استفاده از عملیات حرارتی
فولاد تریپ را می توان با استفاده از نورد سرد، نورد گرم یا گالوانیزه گرم با استحکام حداکثر 800 مگاپاسکال تولید نمود. ساخت یک فولاد مستحکم و داکتیل ملزم به فرآیند آنیل intercritical است، لازم است بدانید فولاد به هنگام انجام عملیات حرارتی به دمای بالای یوتکتوئید انتقال می‌یابد.
ترکیب شیمیایی فولاد تریپ
تریپ ها از 0.1 تا 0.4 درصد کربن برخوردار‌اند، عناصر آلیاژی موجود در ترکیبات شیمیایی فولاد تریپ موجب جلوگیری از رسوب فاز سمنتیت فولادهای معمولی می شود. برای تثبیت فاز آستنیت در دمای اتاق از عناصری چون سیلیکون و آلومینیوم استفاده می شود.
کاربرد فولادهای TRIP در صنعت
از دهه 1980 فولاد تریپ به عنوان یکی از اصلی ترین متریال‌ها در ساخت بدنه خودرو به حساب می‌‌آیند. با توجه به اهمیت استحکام بدنه اتومبیل‌ها و صرفه جویی در مصرف سوخت، به تدریج استفاده از این نوع فولاد در صنعت خودروسازی گسترش یافت.
به طور کلی فولاد تریپ بهترین نوع فولاد برای به کارگیری در صنایع خودرو محسوب می‌شوند چرا که مقاومت بالای آن‌ها موجب کاهش خسارات ناشی از تصادفات جاده‌ای می‌شود.
