فولاد گرمکار چیست

فولاد ابزار گرمکار

گروهی از فولادهای کربن متوسط، معروف به “فولادهای H” هستند که از اهمیت زیادی برخوردارند بطوری که تقریباً تمام اشیایی که ما با آنها احاطه شده‌ایم و روزانه با آن‌ها مواجه می‌شویم با کمک فولاد گرمکار ساخته می‌شوند. طیف کاربرد فولادهای ابزار گرمکار بسیار گسترده می باشد و ابزارهای تولید شده در متنوع ترین مناطق از لحاظ آب و هوایی استفاده می شوند. این فولاد ها عمدتاً برای تولید قطعاتی که در دماهای بالا، 480 تا 760 درجه سانتی گراد (900 تا 1400 درجه فارنهایت) کار می کنند، استفاده می شوند. ابزارهای ساخته شده از فولادهای ابزار گرمکار در هنگام استفاده بصورت دائمی در معرض دماهای بالا هستند، همچنین در معرض نوسان بارهای حرارتی نیز قرار می گیرند. استفاده از فولادهای ابزار گرمکار با کیفیت بالا برای اطمینان از مقدار کارایی بهینه و بهره وری بالا ضروری است. عملکرد فولاد ابزار گرمکار با ترکیب شیمیایی آن، فناوری به کار رفته در طول تولید و عملیات حرارتی متعاقب آن مشخص می شود. همچنین برای عملکرد موفقیت‌آمیز در دماهای بالا، ابزارها باید ترکیبی از استحکام، مقاومت در برابر سایش و چقرمگی را داشته باشند. فرآیندهای مختلفی مانند مهر زنی، سوراخ کردن، کشیدن و اکسترود کردن برای شکل‌دهی فولاد های گرمکار وجود دارد که دمای کار آن ها به عنوان حداکثر دمایی که ابزار می تواند در آن کار کند، در نظر گرفته می شود. این مقدار همیشه بالاتر از میانگین دمای بدست آمده محاسبه می شود. به عنوان مثال، در ابزارهایی مانند قالب‌های اکستروژن و فشار، فولاد برای زمان‌های قابل‌توجهی بصورت مداوم در تماس است و بنابراین گرمایش موضعی کاملاً شدید می‌شود. برای تحمل چنین شرایط کاری، سختی قرمز و مقاومت بالا در برابر نرم شدن با عملیات حرارتی یا کشش معیارهای ضروری فولادهای گرمکار است. میزان شوک حرارتی خانواده ابزار گرمکار از اهمیت بالایی برخوردار است. برای جلوگیری از نرم شدن یا بازپخت، ابزار باید بین هر عملیات سوراخکاری خنک شود. از آنجایی که گرمایش در سطح فولاد شدید تر است، این گرمایش و سرمایش چرخه ای، اثر منبسط و انقباض لایه سطحی را دربر دارد و برای مقاومت در برابر چنین شرایطی، فولاد باید در تمام محدوده دمایی که با آن مواجه می شود، بسیار انعطاف پذیر باشد.