انواع چدن ها را اکثرا به کمک کوره کوپل و از طریق ذوب شمش‌های آهنِ خام خاکستری به دست می‌آورند در ادامه با طی مراحلی، کربن و مواد مضر اضافی در آهن خام را کاهش داده و در صورت نیاز بسته به نوع کاربرد، عناصر دیگری به آن می‌افزایند. کوره کوپل متداول ترین وسیله در ذوب چدن ها محسوب می شود، شکل ظاهری آن به صورت استوانه‌ای فولادی به قطر تقریبی یک متر و ارتفاع 6 تا 8 متر میباشد و داخل آن پوشیده شده از مواد نسوز است.
شناسایی انواع چدنها به دلیل تفاوت در ترکیب شیمیایی و ساختار میکروسکوپی آنها امکان‌پذیر است. برای این کار از روش‌های مختلفی استفاده میشود که شامل آزمون‌های فیزیکی، شیمیایی و متالورژیکی می‌باشند.
چدنها را بر حسب نوع ساختار میکروسکوپی و شکل کربن به گونه‌های زیر تقسیم می‌نمایند:
در صورتی که مقدار سیلیسیم موجود در محصول کوره کوپل زیاد باشد و آن را آهسته سرد کنیم، کربن موجود در ترکیبات آهن (Fe₃C) به صورت گرافیت لایه لایه از آن خارج شده و در لابه لای کریستال‌ها قرار می‌گیرد. مقدار، اندازه و فرم گرافیت تا حد زیادی به سرعت سرد کردن مذاب بستگی دارد به طور مثال سرد کردن کمتر و اضافه کردن سیلیسیم بیشتر موجبِ افزایش گرافیت حاصل میگردد. همچنین افزایش منگنز و سرعت سرد کردن، باعث کاهش گرافیت میشود.
وجود گرافیت در چدن خاکستری، ضریب اصطکاک و ارتعاشات را کاهش داده و قابلیت براده برداری را افزایش می‌دهد. چدن خاکستری در مقابل فشار و فرسودگی مقاوم بوده ولی قابلیت چکش خواری ندارد. وجود 2.6 تا 3.6 درصد کربن در این چدن نیز باعث کاهش نقطه ذوب (تا حدود 1250°C) میشود.
چدن داکتیل با نام چدن گرافیت کروی نیز در آمریکا شناخته شده میباشد، دلیل این نام گذاری وجود کربنهای آزاد کروی شکل است. برای تولید چدنهای خاکستری با گرافیت کروی، آلیاژهایی چون نیکل، منیزیم یا سیلیسیم، آهن منیزیم به چدن مذاب اضافه می گردد. میزان هر کدام از عناصر تاثیری ویژه در داکتیل خواهند داشت به عنوان مثال سیلیسیوم موجب افزایش استحکام فریت در چدن شده و اگر مقدار آن کم باشد تمایل به تبرید را افزایش داده و در مقاطع نازک کاربیدهای اضافی تشکیل می شود. تفاوت چدن ggg40 با ggg50 نیز ممکن است در فرآیند تولید آن باشد.
وجود گرافیت کروی باعث می شود که قابلیت انبساط، خم کاری و استحکام در چدن افزایش پیدا کند همچنین این چدن در مقابل حرارت مقاوم بوده و نقطه ذوب آن در حدود 1400°C است. کاربردهای داکتیل شامل تهیه میل لنگ، محفظه جعبه دنده و توربینها میباشد.
چدن مالیبل (Malleable Cast Iron) نوعی چدن است که با استفاده از فرآیند حرارتی خاصی تولید میشود. این نوع چدن دارای خواص مکانیکی بهتری نسبت به چدن خاکستری است و قابلیت شکل‌پذیری و مقاومت به ضربه بیشتری دارد.
فرآیند تولید چدن مالیبل شامل ریخته‌گری چدن سفید به عنوان ماده اولیه است. سپس این قطعات در دمای حدود 900 تا 950 درجه سانتی‌گراد حرارت داده می‌شوند تا کاربید آهن تجزیه شده و کربن به صورت گرافیت کلوخه‌ای آزاد شود. در نهایت، دمای قطعات به آرامی کاهش یافته و به طور یکنواخت گرافیت در ساختار توزیع میشود.
چدن مالیبل به دلیل خواص مکانیکی برتر خود، در قطعات خودرو، لوله‌ها و اتصالات، و ابزار و تجهیزات صنعتی کاربرد دارد. این نوع چدن به دلیل مقاومت به ضربه و شکل‌پذیری، برای تولید قطعاتی که نیاز به استحکام و دوام بالا دارند، بسیار مناسب است.
این چدن ها عموما در ایران جهت ساخت اتصالات آب و گاز کاربرد داشته و در موارد دیگری چون قطعات اتومبیل، قطعات کشاورزی، اتصالات الکتریکی و قطعات مورد استفاده در صنایع کاربرد دارند.
گرافیت در مالیبل به صورت برفکی بوده و خود به دو نوع عمده تقسیم می شود:
در چدن سخت، کربن به صورت گرافیت وجود نداشته بلکه با آهن یک پیوند شیمیایی (Fe₃C) تشکیل می دهد. تشکیل گرافیت در این چدن را می توان با سرد کردن سریع و کم کردن مقدار سیلیسیم و ازدیاد مقدار منگنز از بین برد.
چدن سخت حاوی 2.8 تا 4 درصد کربن، 0.1 تا 0.2 درصد سیلیسیم، 0.6 تا 1.5 درصد منگنز، 0.2 تا 0.5 درصد فسفر و 0.008 درصد گوگرد می باشد، این چدن دارای مقطع سفید و درخشان است. بهتر است بدانید جهت سخت تر شدن و افزایش مقاومت در مقابل سایش، چدن ها را در قالبهای فلزی یا ماسه مرطوب ریخته تا سریعتر سرد شوند.
برای سخت کردن قطعات بزرگتر باید سیلیسیم موجود در چدن را کاهش داده و تا جایی که امکان دارد به آن منگنز اضافه کرد تا از تاثیر سیلیسیم در تشکیل گرافیت چدن جلوگیری شود. چدن GH-25 نمونه ای از چدن سخت است که عدد 25 به معنای سخت شدن تا عمق 25 میلی متری می باشد.
در رابطه با کاربرد این چدن می توان به استفاده در واگنها، پیستونهای هیدرولیکی، انواع نوردهای مخصوص ماشینهای چاپ، کاغذ سازی، لاستیک سازی و آسیابها اشاره کرد.
به چدن هایی که فلز یا فلزات دیگری در آنها به صورت آلیاژ وجود دارد، چدنهای مخصوص گفته می شود. این نوع دارای استحکام زیادی در مقابل عوامل شیمیایی همچون بازها و اسیدها بوده و در حرارت های زیاد نیز مقاوم می باشند. فلزات آلیاژی در چدنهای مخصوص شامل نیکل، کرم، مولیبدن و وانادیم می باشند.
چدن از آهن خاکستری ساخته شده و آلیاژی از آهن محسوب می شود. برای ساخت چدن آهن خام را در کوره قرار داده و ذوب می کنند، فلزی که در آخر باقی می ماند دارای مقداری منگنز است. چدن به دست آمده سخت و شکننده بوده و مقاومت آن در مقایسه با فولاد در برابر آتش و اکسید شدن بیشتر است، این ویژگی کلیدی ترین تفاوت فولاد و چدن است. همچنین فولاد ضد زنگ قیمت متفاوتی نسبت به انوع چدن ها می تواند داشته باشد. از ویژگی های فولاد نیز می توان به قابلیت شکل پذیری، اکسیداسیون، انبساط حرارتی و مقاومت مکانیکی اشاره کرد.
فولاد حامیران، پیشرو در تأمین چدنهای باکیفیت
چدن به عنوان یکی از مهم‌ترین آلیاژهای آهن، با ویژگی‌هایی مانند استحکام، مقاومت بالا به خوردگی و قابلیت شکل‌پذیری، در صنایع مختلف نقش بسزایی دارد. انتخاب چدن مناسب، نیازمند شناخت دقیق مشخصات فنی و کیفیت مواد است. فولاد حامیران با ارائه طیف گسترده‌ای از چدنهای مرغوب و مطابق با استانداردهای بین‌المللی، همراهی مطمئن برای صنعتگران و فعالان این حوزه است. با اعتماد به تجربه و تخصص این مجموعه، میتوانید اطمینان داشته باشید که انتخابی مناسب و مطمئن خواهید داشت.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
نام*
ایمیل*
وبسایت
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
Δ
صفحه نخست
محصولات
تلگرام
اینستاگرام
