در صنعت ساخت و ساز و دیگر صنایع مختلف، اتصال قطعات فلزی از اهمیت بالایی برخوردار است. جوشکاری به عنوان یکی از روش‌های سنتی اتصال شناخته می‌شود، اما این روش همیشه بهترین گزینه نیست. در بسیاری از موارد، اتصالات بدون جوشکاری به دلیل مزایایی همچون سرعت بالاتر یا هزینۀ کمتر یا عدم نیاز به تجهیزات، ترجیح داده می‌شوند. در این مقاله، به بررسی انواع مختلف اتصال بدون جوشکاری خواهیم پرداخت.
در ابتدا یادآوری می‌کنیم اگر به دنبال الکترود با کیفیت و قیمت مناسب هستید میتوانید به صفحۀ قیمت الکترود فولاد حامیران مراجعه فرمایید. فولاد حامیران نمایندگی الکترود آما است که این محصول را با نازل‌ترین قیمت مستقیماً از کارخانه به شما عزیزان ارائه میدهد. فولاد حامیران بیش از نیم قرن است که در حوزۀ فولاد و آهن آلات ساختمانی در حال خدمت‌رسانی است.
هنگام اتصال فلزات به هم در این روش، معمولاً دو تکه ورق فلزی روی هم قرار می‌گیرند که سوراخ یا رزوه شده‌اند که به ابزار اجازۀ عبور برای اتصال دو قطعه را میدهد. این نوع ابزار شامل مهره‌ها و پیچ‌ها می‌شوند. مزیت استفاده از ابزار اتصال همچون پیچ و مهره این است که مانند جوشکاری دائمی نیست، و تعمیر و ترمیم آن آسان و مقرون به صرفه است. تنها نقطه ضعف مونتاژ با پیچ و مهره این است که به اندازۀ جوشکاری بادوام نیست و سرتاسر قطعه را تحت تأثیر اتصال قرار نمی‌دهد.
اتصال دو قطعۀ فلزی با پرچ کردن شامل استفاده از یک بَست فلزی است که دارای یک میلۀ استوانه‌ای با سَری واشر مانند است. این بست در سوراخی قرار می‌گیرد که در قطعات فلزی ایجاد شده است. سپس انتهای میلۀ استوانه‌ای با تغییر شکل دو قطعۀ فلزی را در جای خود محکم نگه می‌دارد و آنها را به هم متصل می‌کند. از جمله مزایای پرچ کردن این است که اتصالِ حاصل دائمی‌‌تر از اتصالات پیچ و مهرۀ معمولی است و به فلز اجازه میدهد تا در برابر تغییرات دما انعطاف‌پذیری داشته باشد. این ویژگی به‌خصوص در صنایع هواپیماسازی و کشتی‌سازی بسیار حائز اهمیت است.
گرم‌کاری شامل حرارت دادن فلز پرکننده در دمای بالاتر از 800 درجه فارنهایت مابین دو قطعه است که دو فلز را به هم متصل می‌کند. روش گرم‌کاری شبیه به جوش است، اما هزینۀ کمتری دارد. همچنین گرم‌کاری بیشتر شبیه چسب عمل می‌کند زیرا دو فلز را با فلز پرکننده به هم پیوند میدهد. از لحاظ استحکام این روش اتصال، قوی‌ترین روش اتصال بدون جوشکاری حساب می‌شود ولی شرایط و ابزار خاص خود را می‌طلبد تا به‌درستی انجام شود.
لحیم‌کاری شامل گرم کردن فلز پرکننده، مشابه گرم‌کاری است، اما دمای آن زیر 800 درجه فارنهایت است و بیشتر در کارهای الکترونیکی و بُردهای مدار استفاده می‌شود.
چسب روش دیگری برای اتصال فلزات به یکدیگر است. قدرت آن به خوبی دیگر روش‌های ذکرشده در بالا نیست، اما می‌تواند مؤثر و کم‌هزینه باشد. برخی از چسب‌های رایج مورد استفاده روی فلزات عبارتند از اپوکسی (مثل جوش JD)، سیلیکون (مثل لوکتیت)، پلی‌اورتان (مثل چسب گوریلا)، و نوار دوطرفۀ M3. تنها نقطه ضعف استفاده از چسب برای اتصال فلز این است که به اندازۀ جوشکاری قوی و بادوام نیست، و بیشتر اتصالی موقت به حساب می‌آید.
جوش نقطه‌ای با نگه داشتن ورق فلز با دو الکترود آلیاژ مس کار می‌کند. ضخامت ورق فلزی مورد استفاده به‌طور کلی حدود 0.5 تا 3 میلی‌متراست. در نقطۀ ضخیم‌تر جوشکاری دشوارتر است زیرا فلز بیشتری در آنجا است و این یعنی نیاز به جریان بیشتری برای اتصال دارد. در حالی که دو الکترود مسی ورق‌ها را به هم نگه می‌دارند، جریان الکتریکی زیادی از الکترودها عبور می‌کند و فلز را در یک نقطه ذوب می‌کند و دو قطعه را به هم جوش میدهد.
در این نوع اتصال دو قطعه توسط یک مشعل حرارت داده می‌شوند تا به نقطۀ ذوب خود برسند. سپس به کمک پرس هیدرولیک به هم فشرده و متصل می‌شوند . این عمل برای اتصال میلگردها رایج است.
از این روش برای موارد خاص مانند اتصال دو فلز جوش‌ناپذیر استفاده می‌کنیم. در این روش رو یا بین دو فلز مد نظر مقدار قابل توجهی مواد منفجره و پرکننده به صورت لایه‌ای قرار می‌گیرد. سپس با چاشنی تعبیه‌شده انفجار را انجام می‌گیرد. حرارت حاصله از انفجار، دو فلز را به هم متصل می‌کند.
پس‌گفتار
امروزه با روش‌های جدید و متریال‌های پیشرفته می‌توان بدون استفاده از یک الکترود و حمل دستگاه‌های جوش، میان فلزات اتصال برقرار کرد و از آنها بهره‌برداری نمود. ولی هیچ کدام از این روش‌ها به اندازۀ جوشکاری نمی‌توانند اطمینان از اتصال دو قطعه را حاصل کنند. جوشکاری خوب نیز مستلزم داشتن تجهیزات و مواد مصرفی از جمله الکترود با کیفیت است.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
نام*
ایمیل*
وبسایت
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
Δ
صفحه نخست
محصولات
تلگرام
اینستاگرام
